woensdag 21 augustus 2019

Literaturia dag 6: Babah Tarawally

Een topprestatie, we kunnen het niet anders formuleren. Op de zesde dag van Literaturia, en de eerste dag aan de prachtige lommerrijke locatie aan het water van de Leliesingel, trad schrijver en Trouw-columnist Babah Tarawally op. Terwijl de vier voorstellingen van zeven, acht, negen en tien uur normaal gesproken twintig minuten per keer duren, presteerde Tarawally het zonder blikken of blozen het ongeëvenaarde: de vier voorstellingen duurden allemaal vijftig minuten.

Het publiek was spekkoper van deze tour de force, want hoewel de houten bankjes niet bepaald uitnodigen om bijna een uur op te zitten, kwamen de aanwezigen steeds monter en gesterkt naar buiten. Het verhaal van Tarawally sloeg aan bij het Noorderzon-publiek. Hij vertelde over zijn tijd in Nederland, die begon in het AZC in Groningen, pal naast de snelweg. Over die tijd schreef hij een boek, zoals hij daarna steeds deed.

Intussen is Tarawally columnist bij Trouw en staat hij bekend als schrijver die geen blad voor de mond neemt, zeker als het gaat over racisme. Daarbij zorgt hij voor een nuancerende mening, die evenzeer niet door iedereen wordt gedeeld: je hoeft geen racist te zijn om je racistisch te uiten. Tarawally gaat uit van het goede van de mens, maar durft tegelijk het ongemak van racisme te benoemen. Het zit vaak in details, in de kleine dingen. Geen mens, zegt Tarawally, is racist. Maar dat wil niet zeggen dat het er niet sluimerend is.

De energie van Tarawally bleef nog lang hangen aan de Leliesingel gisteravond. Voor Literaturia was het een mooie dag: vier keer een volle bak, vier keer een bevlogen verhaal en vier keer een geanimeerd publiek. De sterren stonden goed.

Geen opmerkingen: