Het is weer voorbij. De elfde editie van Literaturia, het literaire en poëtische programma van Noorderzon, is gisteravond stralend afgesloten: in de volle zon en met de Stadsdichter van Groningen, Lilian Zielstra. Met haar Ode aan Groningen liet ze de aanwezigen kennis maken met de stad die zij nu anderhalf jaar in poëzie heeft gevat.
Zielstra vertelde over de keuzes die ze maakte en wat van een stadse plek een poëtisch onderwerp maakt. Zo maakte ze het publiek duidelijk hoe het proces van gedichten schrijven werkt en liet ze de resultaten uiteraard horen.
Naderhand vroeg ze de aanwezigen nog om onvermoede plekjes die het waard zijn vereeuwigd te worden in een stadsgedicht. Het leverde naast persoonlijke voorkeuren ("Onze achtertuin") ook enkele interessante voorstellen op, zoals de muurschildering van Jan van der Zee die ooit te zien was in de voormalige Analistenschool en nu is gereproduceerd in het Instituut voor Life Science & Technology van de Hanzehogeschool Groningen.
Literaturia 2018 was mooi en vooral erg veelzijdig. Door het verhaal als uitgangspunt te nemen, en niet een boek zoals gebruikelijker bij literaire evenementen, krijgt het publiek veel meer te zien en te horen over het verhaal van het verhaal. Dat pakte goed uit.
Een bespiegeling over Noorderzon kan nooit zonder meteorologisch overzichtje. We hadden het geluk dat de spatregendagen aan het begin zaten, zodat Literaturia - in de Desdemonatent - nergens last van had. Toen het opklaarde en de zon het festivalterrein omtoverde in een heerlijke plek om te zijn, zat Literaturia lekker buiten aan de Leliesingel.
Over bezoekers hadden we de hele editie bepaald niet te klagen: de Desdemona zat steeds vol en de kaartjes van het Leliesingel-programma waren halverwege de avonden uitverkocht. Belangrijker nog: publiek en pers reageerden unaniem positief op het gevarieerde aanbod. Mooi voor nu, maar vooral voor het werk dat er aan zit te komen voor de editie van 2019. Het is een stimulans om er weer iets moois van te maken. We zien er alvast naar uit. Wat ons betreft: tot volgend jaar!
zondag 2 september 2018
zaterdag 1 september 2018
Literaturia dag 8: Jente Jong en Marc Nochem - Het intieme vreemde
Overvallen door het mooie weer begon de vrijdag van Literaturia in een majeure stemming. Op het programma stond Het intieme vreemde, een live hoorspel van schrijfster Jente Jong en muzikant Marc Nochem. Opgevrolijkt door de zonnestralen, maar vooral door de intrigerende aankondiging, stond er een half uur voor aanvang van de eerste van vier voorstellingen al een rij voor de Literaturia-container aan de Leliesingel.
Het intieme vreemde is de gelijknamige roman van Jente Jong, over het gemis van een moeder en de dagboeken die het hoofdpersonage uit de roman helpen een reconstructie van het leven van haar moeder te maken. Jong had met hulp van gitarist en geluidscollagist Marc Nochem een deel uit haar roman bewerkt tot een waardige, kleine vertelling die op veel bijval kon rekenen van de aanwezigen.
Zo werkt het vaker aan de Leliesingel, waar meer theatercontainers staan: mensen schuifelen zachtjes voorbij en zodra de deuren bij een voorstelling opengaan, wordt er gespied hoe de mensen de locatie verlaten. Soms worden spontaan gesprekjes aangeknoopt, om te zien of de voorstelling de moeite van de verrassing waard is.
Op die manier verkochten Jong en Nochem gisteravond moeiteloos vier keer uit. Een vijfde voorstelling had zelfs gemakkelijk gekund, zo vaak moest het kassapersoneel uiteindelijk 'nee' verkopen.
Jong en Nochem speelden met bezieling en raakten de juiste snaar bij het publiek, waarmee ze eens te meer aantonen dat een roman een perfect vertrekpunt kan zijn voor een theatrale voorstelling. Festivals zouden meer oog moeten hebben voor de literaire hoek bij de programmering. Er is zoveel fraais te ontdekken; en beslist meer dan alleen een voordracht vanachter een kathedertje, met wat vragen naderhand. Dat is intussen achterhaald.
Het intieme vreemde is de gelijknamige roman van Jente Jong, over het gemis van een moeder en de dagboeken die het hoofdpersonage uit de roman helpen een reconstructie van het leven van haar moeder te maken. Jong had met hulp van gitarist en geluidscollagist Marc Nochem een deel uit haar roman bewerkt tot een waardige, kleine vertelling die op veel bijval kon rekenen van de aanwezigen.
Zo werkt het vaker aan de Leliesingel, waar meer theatercontainers staan: mensen schuifelen zachtjes voorbij en zodra de deuren bij een voorstelling opengaan, wordt er gespied hoe de mensen de locatie verlaten. Soms worden spontaan gesprekjes aangeknoopt, om te zien of de voorstelling de moeite van de verrassing waard is.
Op die manier verkochten Jong en Nochem gisteravond moeiteloos vier keer uit. Een vijfde voorstelling had zelfs gemakkelijk gekund, zo vaak moest het kassapersoneel uiteindelijk 'nee' verkopen.
Jong en Nochem speelden met bezieling en raakten de juiste snaar bij het publiek, waarmee ze eens te meer aantonen dat een roman een perfect vertrekpunt kan zijn voor een theatrale voorstelling. Festivals zouden meer oog moeten hebben voor de literaire hoek bij de programmering. Er is zoveel fraais te ontdekken; en beslist meer dan alleen een voordracht vanachter een kathedertje, met wat vragen naderhand. Dat is intussen achterhaald.
Abonneren op:
Posts (Atom)