Er werd geschreeuwd, geduwd, geplakt en geschuurd. Ze maakten ruzie, afspraken en de radio. Er was iets met een plant en er was baldadigheid bij, geroezemoes en pogingen van een gesprekje met de aanwezigen. Er was een puntzak, een chipszak en een gewone zak met haar. Voordrachten vonden vermoedelijk ook plaats, maar meestal wanneer er net het een en ander werd verbouwd, heel onhandig natuurlijk, dus zeker weten doen we het niet. 'Zeker weten' was overigens het laatste waar het publiek aan dacht. Dat moest vooral wennen en blijven zitten.
Ze begonnen gewoon zonder op Jan te wachten, die wéér moest plassen, en Jan begon daarna voor te dragen zonder te wachten tot de radio het eindelijk goed deed. Als er een telefoon ging was de hilariteit nog nauwelijks hoorbaar, vanwege een hamerwerkje, woorden over wie wiens bier had gepakt en een vergadering over de volgorde van voordracht.
Er werd gesust, gescholden en over banken geklommen, en zo af en toe ging de deur open en moesten de mensen weg om plaats te maken voor een nieuwe horde toeschouwers, die vooral moesten oppassen niet geraakt te worden door boeken, speelgoed of een geduwde dichter. Er rezen vermoedens, er werd geschoven en gevlogen met damstenen en er was iets met poëzie, maar wat? We probeerden het vast te leggen, maar nadat het licht al was uitgevallen en de elektriciteit in de container was geherdecoreerd hield ook de camera ermee op.
Heeft u Ficus Fiësta gemist, wat niemand zich werkelijk kan voorstellen, dan kunt u hier een impressie terugkijken: een stukje Ficus Fiësta...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten