Gisteravond stonden er twee literaire voorstellingen met muziek in de Desdemona tent. Om half negen speelden Boris de Jong en pianiste Jelke Smit de ruwe oerversie van hun komende programma 'De paden op, de afgrond in'. Het begon een fractie later om alle 104 bezoekers een plaats te kunnen bieden, en toen Winterjong eenmaal op gang was luisterde de aanwezigen ademloos naar de verhalen, gedichten en liedjes van Boris de Jong: miniatuurtjes over waarnemen en inleven, en zelfs de aanzet tot een heuse carnavalskraker over egels. In een vriendelijke ambiance werd de voorstelling bijna dubbel zo lang; zoals het hoort.
Kijk hier en hier voor een impressie.
Na de pauze en de changementen was het tijd voor Spilt Milk, de vijfpersoonsband die gedichten van dode dichters als uitgangspunt neemt. Gisteren 'speelden' ze poëzie van Philip Larkin, William Carlos Williams en vooral van Wallace Stevens. De voorstelling was opgehangen aan de presentatie van de gloednieuwe vinyl EP Carnet de Voyage, waarop acht gedichten van Stevens te horen zijn.
De devotional drone folk funeral blues van de heren en dame sloeg aan in de afgeladen Desdemona tent, zoals hier, hier en hier te zien en te horen is.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten